Verslag 3e ben wenneker toernooi door Richard Veringal

Op 30 maart en 13 april was het zover: De derde editie van de Ben Wenneker-bokaal. Ruim 20 enthousiastelingen deden aan beide avonden mee. Bijzondere regel op deze avonden is dat je altijd twee games speelt tot de elf, hoewel sommigen dit taalkundig corrigeerden naar ‘tot en met de elf’. 11-10 mag dus ook! Winnen of verliezen maakt niet uit: Uiteindelijk worden alle gemaakte punten opgeteld, en degene met de meeste punten heeft gewonnen. 11-7 verliezen betekent dus toch 7 punten. Je moet dus voor elk punt knokken en je mag niks laten lopen. Bijzonder mooie regel!
De eerste avond waren de kwalificaties voor de finale ronden op de tweede avond. Jeroen won verrassend maar vooral overtuigend zijn poule op de eerste avond maar moest helaas verstek laten gaan voor de finale poule twee weken later.
Dan de finale avond. Er waren drie poules van zeven spelers samengesteld door de wedstrijdleiding: Henk Franssen, met ondersteuning van Chris Wenneker, jawel, de zoon van de naamgever van deze bokaal. De avond begon terwijl de resultaten van de collecte van de Stichting Gehandicaptensport werden verdeeld onder de vele collectanten binnen de vereniging. Dat is weer een mooi voorbeeld van de activiteit die er in de club heerst, mooi!
Terug naar de wedstrijden: De ‘Runner-up’ poule en de ‘Tussen wal en het schip’-poule werden in de kleine zaal gespeeld. Uiteindelijk won Gerrit Brunsveld de spannende ‘Runner-up’ poule, Erna Eilers won overtuigend de ‘Tussen wal en het schip’-poule.
Zelf heb ik beide poules niet goed kunnen volgen omdat ik in de ‘Finale’-poule speelde in de grote zaal. Het werd een spannende avond, met als meest merkwaardige feit dat Remco vlak voor de wedstrijd tussen Sander en mij grapte ‘Sander, je gaat toch niet twee keer 11-0 verliezen hè’. Van je vrienden moet je het hebben! Bij de geflatteerde stand 11-0, 4-0 dachten we beiden ‘het zal toch niet gebeuren’, maar Sander herpakte zich goed en het werd 11-0, 11-6. Meer dan geflatteerd want de eerste avond was dezelfde wedstrijd gelijk opgegaan. Sander herpakte zich even later: hij kwam de volgende wedstrijd tegen de gedoodverfde favoriet Frans met 10-9 voor maar verloor hem nipt 10-11, 5-11.
Een bijzonder detail in onze poule was de materiaal pech: Rob’s batje vertoonde speling, maar hij was niet de enige: Ook Gert zijn batje had speling, maar zoals het hoort, stelde hij de reparatie uit tot na het seizoen. Eerst moest immers het kampioenschap worden binnen gehaald! Sowieso werd Gert aan het begin van de avond verrast dat hij in de finale-poule mee mocht doen. Als laatste geplaatst maakte hij dit met genoemde materiaalpech meer dan waar met een verdienstelijke derde plek.
De grote vraag was natuurlijk of Frans Snijder zijn titel zou prolongeren. Op papier was hij weer de favoriet, maar na eerste vijf wedstrijden hadden hij en ondergetekende de maximale scores binnengehaald. De onderlinge wedstrijd moest dus de beslissing gaan brengen. Na een voortvarende start van mijn kant (4-0) kwam de druk op de ketel. Een flink aantal mazzelballen later ging de eerste game met marginale marge naar mij (11-10). Frans liet in de tweede game zien dat hij de terechte winnaar van de avond werd: 11-8.

(Richard (rechts) in actie tegen Frans)

Bij de prijsuitreiking had Henk nog een verrassing in petto: Een ‘Tussen het wal en het schip’ bokaal voor de beste van de ‘Runner-up’ poule en de ‘Tussen wal en het schip’-poule, op basis van de meest gescoorde punten. Deze ging naar Gerrit, en de Ben Wenneker bokaal ging dus naar Frans. Beiden van harte gefeliciteerd!